Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
sütun — is. 1. arxit. Binalarda və s. tikililərdə mərmərdən, daşdan və s. dən düzəldilən hündür dirək. Sarayın bəzəkli sütunları. – Telli, qıyqacı çadralı başını balkonun sütununa söykəyib baxırdı. S. H.. Rüstəm kişi ikimərtəbəli binanın kərpic… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yoxuş — is. 1. Yolun dağa, təpəyə qalxan hissəsi; ümumiyyətlə, getdikcə yuxarı qalxan yer (eniş müqabili). Dərənin o biri tayında yoxuşun başında bir atlı dayanmışdı. Ə. M.. Yollar uzun, yoxuş dar. B. V.. // Dik (yer), dikdir. İndi yuvasından uçacaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ucalan — f. sif. Uzaqdan görünən, qalxan, yüksələn (uca bina, ağac və s. haqqında). <Sarxan> istər istəməz gözlərini dərədə qara zolaqlar kimi ucalan tüstüyə dikdi. M. Hüs.. // Havaya qalxan, yüksələn, havalanan. Ucalan təyyarə (balon) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xeyir-dua — is. <ər.> Səadət, xoşbəxtlik, xoşgün, uğur diləyi. . . Qazı əvvəl başladı nəsihəti və xeyir duasını; sonra nəçərnik özü başlayıb bir xütabə oxudu. . C. M.. Qayınatası da gəlinin üzünə qarşı xeyir dualar söyləyəcəkdir. R. Ə.. Şəhid rütbəsinə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gəgir — (Cəlilabad, Yardımlı) kəsilmiş ağacdan qalxan pöhrə. – Gəgiri gətirib Vaqif, özi də eşşəynən (Cəlilabad) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
küçük — (Ağdaş, Kürdəmir, Mingəçevir) ağacın dibindən qalxan, ətrafında göyərən xırda zoğ. – Bir dənə alça küçüyü aldım (Ağdaş); – Albalı küçüklüyüp (Kürdəmir) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
e’tila’pərvaz — ə. və f. ucalıqlara uçan, yüksəkliklərə qalxan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mütəsaid — ə. .3 yüksələn, ucalan, qalxan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
növxiz — f. yeni cücərib qalxan, təzə çırtlayan (toxum, çiçək haqqında) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
rafe’ — ə. yüksələn, qalxan, qaldıran, ucaldan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
